5 rzeczy, które powiedziałabym młodszej sobie

2010 r.

Mam 25 lat. Nie wiem, czy to dużo czy mało. Jednak wydaje się, że jest to taki mały kamień milowy. Ćwierćwiecze. Brzmi poważnie. W tym wieku powinno się już coś osiągnąć. Ale nie o tym chciałam... Zastanawiałam się ostatnio, co wpłynęło na mnie przez te wszystkie lata. Co bym zmieniła, gdybym mogła. Co powiedziałabym sobie samej, gdybym przypadkiem wpadła na siebie w warzywniaku jakieś dziesięć lat temu. Bo wiecie, ogółem mówiąc, jestem raczej typem człowieka je ne regrette rien*. Moje życie jest całkiem w porządku. Lubię je i pomimo kilku totalnie głupich decyzji, wyszłam z bagna bez szwanku. Jako zodiakalny lew szczęśliwie spadłam na cztery łapy. Jak na prawdziwego kota przystało.

Jednak jest kilka takich spraw, na które ja, z moją obecną mądrością, stanowczo bym się upierała "nie, nie rób tego... nie... głupia babo, nie wcale nie oznacza tak...". 

Mierzi mnie fakt, że jakaś mroczna siła naszła mi na mózg i jakby niespełna władz umysłowych... nie zadbałam o przyjaźnie, które mogły być na zawsze. Punkt pierwszy, nie zamykaj się na ludzi, bo... coś tam. Bo poznałaś faceta. Bo poszłaś do innej szkoły. Bo w maju spadł śnieg. Bo rzucił cię facet. A majowy śnieg stopniał w czerwcu. To oczywiście nie jest takie proste. Hej słuchaj, uważaj, zamykasz się. Ograniczasz się do czegoś tam. Nie rób tego. No cholera, kto tego słucha? Ja dziewięć  lat temu nie słuchałam, choć słyszałam to wielokrotnie. I, na moje nieszczęście, nic sobie z tego nie robiłam. Wpadłam jak śliwka w kompot.  I - niestety - z wieloma osobami urwał mi się kontakt. Z innymi tak naprawdę nie miałam okazji zawiązać jakiejś bliższej znajomości. Do tej pory tego żałuję. 

Inną głupią rzeczą było olanie nauki do matury, kiedy był na to czas. Szczyt głupoty. To nawet głupsze niż kupienie portfela za ostatnie pieniądze. Jakbym spotkała siebie z tamtego okresu, dałabym sobie w łeb. Ze dwadzieścia razy. I powiedziałabym sobie zadbaj o naukę na tym etapie życia, bo będziesz tego żałować. Poważnie, to chyba najdurniejsza rzecz jaką w życiu zrobiłam. Albo jedna z wielu. W każdym razie plasuje się nieprzyzwoicie wysoko w rankingu. Ten długotrwały proces nie-uczenia się przyniósł nieprzyjemne konsekwencje natychmiastowe (o jej, nie dostałaś się na dzienne? ciekawe czyja to wina?!), ale odbija się na mnie również do dnia dzisiejszego. Także, kochani tegoroczni maturzyści, jeśli tu jesteście - uciekajcie stąd i nosy w książki. Zacznijcie uczyć nawet dziś. Nie żartuję. ;) Na szczęście na studiach trochę wróciły mi władze umysłowe i całe szczęście. Uff. Mądra dina.

Innym przebłyskiem geniuszu wykazałam się, kiedy poszłam uszyć suknię ślubną do krawcowej, która sukienek na co dzień (chyba?) nie szyje. Błąd do kwadratu. Okej, jeszcze większym błędem byłoby ubranie bezy albo kiecki z kołem. Dlaczego tak uważam? Bo przymierzyłam jedną. Wyglądałam jak tort pt Siedem nieszczęść. Jednak sukienka, w której nie mogłam podnieść rąk do góry a bawiłam się w niej odrobinę... sztywno, również nie była najlepszą opcją... na początku. Na szczęście później poniósł mnie melanż i zapomniałam, że mam na sobie kieckę z najbardziej niewygodnym rękawem we wszechświecie. Okej, dina, ale jaka puenta? A taka: zastanów się dwa razy zanim odpalisz się z jakimś durnym pomysłem. Albo nawet trzy, tak dla bezpieczeństwa.

Inna genialna acz banalna rada od diny dla samej siebie? Chłoń wiedzę jak gąbka. Pytaj. Czytaj. Wyjdź z tego pokoju.  Przestań gapić się w ten telefon (właśnie uświadomiłam sobie, jak bardzo jest to aktualne...). Zaglądaj przez ramię, kiedy matka piecze kurczaka, bo jak się wyprowadzisz, nie będziesz umieć w obiad. Nie wiesz, jak wymówić to trudne słówko na francuskim? Masz w klasie nauczyciela, który to wie. Ucz się języków. Naucz się matmy na więcej niż trzy. Daj z siebie wszystko. Dałaś? Na pewno? Nie rozumiesz czegoś? To nie wstyd. Wstydzić powinnaś się tego, że nie pytasz, kiedy masz okazję.
Ostatnim tematem, który poruszyłabym między kapustą a pomidorami w osiedlowym warzywniaku w rozmowie sama ze sobą było by prawo jazdy... a raczej jego brak. Po tym całym wywodzie na temat braku ogarnięcia życiowego poradziłabym młodszej dinie: weź się w garść po tym jak oblejesz egzamin na prawko i zamiast przez 7 lat mazać się jak dziecko, pójdź za ciosem i podejdź jeszcze raz. Albo dziesięć. Jestem pewna, że w końcu by mi się udało.  

Ktoś mógłby zapytać, dlaczego te rady są takie... szorstkie? Myślę, że do mnie młodszej o 10 lat właśnie takie rady by dotarły. Trochę żałuję, że nie wpadłam na siebie w warzywniaku.

A Ty? Jakie złote rady usłyszałoby Twoje młodsze wcielenie? 

Jestem tego szalenie ciekawa.

Do napisania,

♫ The Weeknd - The Hills

* niczego nie żałuję - jak śpiewała Edith Piaf